مقایسه مؤلفه های مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت های ورزشی از دیدگاه دانشجویان تربیت بدنی

مقدمه و هدف: مسئولیت پذیری اجتماعی به  تعهدات یک شرکت جهت سود رسانی به جامعه گفته می شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسایی و مقایسه مؤلفه های مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت های ورزشی از دیدگاه دانشجویان تربیت بدنی انجام شد. روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان دانشکده های تربیت بدنی دولتی سراسر کشور تشکیل می دادند که 353 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند در دسترس و بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استفاده شده توسط اسمیت و همکاران(2001) بود؛ که بطور متناوب در تحقیقات خارج از کشور مورد استفاده قرار گرفته بود. روایی صوری و محتوای این پرسشنامه توسط استادان متخصص تأیید شد و نتایج آزمون تحلیل عاملی تأییدی برای سوالات پرسشنامه 51/77  محاسبه گردید. هم چنین پایایی درونی سؤال ها از طریق آلفای کرونباخ (0.82=α) مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون های آماری آنالیز واریانس مکرر و تی مستقل توسط نرم افزار SPSS20 به کار گرفته شدند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که مسئولیت قانونی با میانگین 97/5 ± 68/27 به عنوان مهم ترین مسئولیت شناخته شد، و پس از آن به ترتیب مسئولیت های اخلاقی، اقتصادی و بشردوستانه در رده های بعدی قرار گرفتند. هم چنین نتایج نشان دادند که از نظر متغیرهای جنسیت و سطح تحصیلات دانشجویان هیچ تفاوت معناداری بین میانگین چهار مؤلفه مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت های ورزشی وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان  چنین نتیجه گرفت که دانشجویان ایرانی از بین چهار مؤلفه هرم کارول، مسئولیت قانونی و سپس مسئولیت اخلاقی را مهم ترین مسئولیت شرکت های ورزشی می دانند؛ بنابراین می توان این پیش فرض را پذیرفت که مسئولیت پذیری شرکت ها در سایه پذیرش قانون و اجرای قانون معنی و مفهوم خود را پیدا می نماید.